کد مطلب:77704 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101

خطبه 220-در توصیف بیعت مردم











و من كلام له علیه السلام

فی وصف بیعته بالخلافه و قد تقدم مثله بالفاظ مختلفه.

یعنی و از كلام امیرالمومنین علیه السلام است در صفت بیعتش به خلافت و پیشتر گذشت مثل این كلام به لفظهای مختلفه.

«و بسطتم یدی فكففتها و مددتموها فقبضتها، ثم تداككتم علی تداك الابل الهیم علی حیاضها یوم ورودها، حتی انقطعت النعل و سقطت الرداء و وطی ء الضعیف و بلغ من سرور الناس ببیعتهم ایای، ان ابتهج بها الصغیر و هدج الیها الكبیر و تحامل نحوها العلیل و حسرت الیها الكعاب.»

یعنی و گسترانیدید شما دست مرا از برای بیعت كردن، پس من بازگرفتم دستم را و كشیدید دست مرا، پس من فراگرفتم آن را، پس مزاحم یكدیگر گشتید بر من مثل مزاحمت شتران تشنه بر آبگاههای خود در روز ورود ایشان به آب، تا اینكه بریده گشت بند نعلین از پا و اوفتاد ردا از دوش و لگدكوب گشت ضعیف و رسید از جهت شادی مردمان در بیعت من به جائی كه خوش وقت گشتند كوچكان و به راه اوفتادند لرزان به سوی بیعت پیران و رنج بردند در جانب رسیدن به بیعت بیماران و برهنه ساختند صورت خود را به سوی بیعت دختران.

[صفحه 911]


صفحه 911.